Na 5 jaar aan de ’s Heer Hendrikskinderendijk in Goes gewoond te hebben, namen Anja en ik opnieuw een belangrijke beslissing. We maakten de balans op. Immers “regeren is vooruitzien”.   Het huis bleef toch een zorgenkindje. Na 5 jaar (o.a. dakreparatie, aansluiten op riolering), bleven onderhoud/en onverwachte reparatiekosten zich regelmatig voordoen. Belangrijker in die overdenkingen was echter onze wens om dichter bij de plek te gaan wonen waar we ‘’kerkten’’, en waar de meeste familie woonde, nl. Walcheren. In de Vergadering van Gelovigen in Oost Souburg lagen onze Zeeuwse roots.   Ook konden onze dochters dan makkelijker o.a. de bijbelklas, activiteiten voor de kinderen bijwonen etc. En wat dichterbij het strand wonen, was ook een aantrekkelijk vooruitzicht. Kortom, we gingen op zoek naar een geschikte woning. Na een stevige oriëntatie, kozen we voor een moderne tussenwoning aan de buitenrand van Vlissingen in een vrij recente woonwijk .  Een hele verademing : een huis met rechte muren, ramen en deuren die goed sloten etc. Met behulp van een bevriende makelaar werd verkoop in Goes en aankoop in Vlissingen vlot geregeld. foto: Loudonstraat – een kindvriendelijke wijk, aan de buitenrand van Vlissingen foto: ons nieuwe huis – rechte muren, deuren en ramen die goed sluiten…   Na 8 jaar Goes, zetten we nu koers naar Vlissingen. Oh ja, we verkochten nog snel onze Kip caravan – immers we hadden het strand bijna in onze achtertuin. In de toekomst zouden we wel met een tent camperen. Een nieuwe periode brak aan : wonen op Walcheren!   Van Pitman Goes tot Morres Meubel Hulst… Het ging goed met Pitman. De formule alles onder één dak (one stop shopping) sloeg aan bij onze klanten. Het orderpakket werd op deze wijze ook heel divers. Het personeelsbestand groeide van 45 naar ca 80 collega’s. Ik noem achtereenvolgens ook een aantal van de projecten waar ik aan mee mocht werken. Pitman Uitgeverij werkte nauw samen met Fanoy Boekhandel in M’burg, en gaf in eigen beheer o.a. het Zeeuws Platenboek uit. Een mega illustratieproject waar 3 collega illustratoren hun handen vol aan hadden. Het werd een verkoophit! Later volgden nog een Limburgs- en Noord Hollands Platenboek. Voor Rijkwaterstaat directie Zeeland vervaardigden we een hele serie gedetailleerde kustgebied kaarten. De kleurvormen werden nog met de hand uit zgn. Pill Tilc filmmateriaal  gesneden. Een zeer ingewikkelde klus, waar veel kleuren kennis voor nodig was. In dezelfde periode deed de Apple computer zijn intrede in de grafische wereld. Dus ook bij Pitman. Dat betekende voor heel wat mensen in de zgn ‘’pre press’’ en ontwerpafdeling een herscholing.  De begeleiding, technische implementatie van deze nieuwe ontwikkelingen werd geheel verzorgd door collega Wim (tevens landgenoot). We gingen echter steeds meer op een reclamebureau lijken met ook nog een drukkerij in hetzelfde pand.  Een ontwikkeling waar ik samen met mijn directe collega’s Cees (hoofd van de ontwerpstudio) en Leonard (art director) aan mocht bijdragen.  Dit deel van mijn herinneringen zijn zo talrijk dat ik daar alleen al, een boek over zou kunnen schrijven. Ik beperk me echter tot een paar bijzondere opdrachten uit de reeks. De begeleiding van een sponsored magazine With Compliments (bij drukkerij Concentra in België – een oude relatie- ondergebracht). Maandmenu (test)campagne in alle Zeeuwse,  en later landelijk in alle  stationrestauraties. De hele campagne in print, landelijke en regionale media werd in Goes ontwikkeld en uitgevoerd in opdracht van NS directie-Servex franchiseorganisatie. Een PR campagne voor M&T Chemicals in Vlissingen Oost. Het organiseren van een open dag op het fabrieksterrein , met bijbehorend een expositie. Toen het bedrijf  in het nieuws kwamen nav het door Dow Chemicals wereldwijd uit de markt halen van een gewasbestrijdingsmiddel waar M&T de grondstoffen voor leverde, werd aan mij gevraagd om de crisis PR te coördineren. Het was komkommer tijd in de landelijke en regionale media, dus ze beten zich graag vast in het nieuws uit Zeeland… Een intense klus – ik heb 2 weken mijn bureau in Vlissingen Oost gezet. Heel wat leuker was de grote opdracht die daaruit volgde. Naast M&T werd een splinternieuwe fabriek gebouwd. Metablen Company – een joint venture tussen het Amerikaanse moederbedrijf van M&T – Atochem – en de Japanse Mitsubishi Rayon Company.  Ik kreeg van de joint-venture directie de volledige organisatie van het openingsfeest van de nieuwe fabriek toevertrouwd.  Diverse werkbesprekingen volgden. Oa in het Parijse hoofdkantoor van Elf Atochem in Parijs. Een flink draaiboek werd uitgewerkt.  De openingshandeling  zou door een Japanse shinto priester gebeuren. De gasten werden vanuit de hele wereld ingevlogen.  Om ze veilig van Schiphol naar Vlissingen Oost te brengen, heb ik o.a. alle VIP coaches in Zeeland gehuurd, en heel wat kamers in diverse hotels in M’burg en Vlissingen. Ook er voor diverse klanten beursstands ontworpen en met hulp van een standbouwbedrijf gerealiseerd in binnen- en buitenland. foto: stand voor Ato op de Glasstech in Birmingham foto: stand voor Molenaar Betonindustrie op een vakbeurs in Utrecht   Op heel wat bescheidener schaal, maar daarom niet minder leuk, mocht ik voor mijn schoonvader en zwagers het openingsfeest regelen bij de ingebruikname van Autoschade Bosselaar’s nieuw gebouwde bedrijfspand (incl. nieuw logo) in Koudekerke. In die jaren heb ik ook heel wat zakelijke kilometers gereden.  In 1987 was ik al toe aan mijn derde auto van de zaak. Een voordeel in die periode was zeker, dat een van mijn klanten Bert, directeur van de lokale Opel garage was. Dankzij zijn inbreng kreeg ik steeds een “auto-upgrade”.  Van een Opel Ascona naar een Opel Record Standaard, daarna een luxe Opel Record Traveller , vervolgens een snelle Opel Omega… Zoals reeds eerder vermeld was ik in 1979, de eerste Belg die bij Pitman in dienst kwam. Toen de behoefte aan hoger geschoolde grafische vakmensen in Goes steeg, en er zeer moeizaam op advertenties gereageerd werd vanuit andere delen van Nederland, werd het tijd om de koers te verleggen. Op mijn advies heeft de Pitman directie contact gelegd met het HIGRO in Gent. Dit hoger instituut voor grafisch onderwijs had een goede reputatie. En zelf had ik er jaren geleden ook nog les gehad.  De Belgen hadden er minder moeite om naar Goes te komen. Pitman staat zelfs aan de basis van een gelukkig huwelijk, dankzij deze immigratie. Voor ik het vergeet – ook mijn oudste zus Karin heeft die stap vanuit Gent naar Goes gezet, en jaren bij Pitman gewerkt. Inmiddels is het 1990. Cees & Leonard waren eerder dat jaar gestart met een eigen reclamebureau in M’burg onder de naam SRP. Zelf was ik daar toen nog niet aan toe. Wat me wel trok was de zgn. andere kant van de tafel. Namelijk de ‘’opdrachtgevers’’ kant,  ipv de ‘’dienstverlenende’’ kant. In die periode zag ik in het vakblad Adformatie een vacature die me direct heel erg aansprak. Morres Meubel Hulst zocht een hoofd reclameafdeling. Wat een uitdaging. Lang verhaal kort – ik solliciteerde – diverse gesprekken volgden – ik deed een assessment (in Antwerpen) en … ik kreeg de baan! Eind 1990 nam ik na 12 jaar afscheid van het hele Pitmanteam. Uiteraard met pijn in mijn hart na al die geweldige jaren, maar me ook volledig bewust van de enorme uitdaging die weer voor me lag.   Vervolg wonen op Walcheren (periode 1987-1995), et encore une fois – direction la douce France! Een nieuwe periode -wonen op Walcheren- was aangebroken. Snel maakten we kennis met de nieuwe buren. Een hobby deelden de mannen alvast : tennis!  Toen we in ons nieuwe huis nog aan het schilderen waren kwamen ze steeds vriendelijk met hun racket even zwaaien op weg naar het tennisveld… Zodra het kon ruilde ik de verfkwast voor het tennisracket, en werd snel lid van de lokale tennisclub LTC de Schelde onderaan de Vlissingse boulevard. Een schitterende locatie waar ik heel wat uren doorgebracht heb. Barbara en Josianne gingen naar de Theo Thijssenschool – deze basisschool lag naast onze woonwijk – een luxe voor de kinderen (en ouders). Barbara zou na de lagere school naar het Scheldemond College gaan. Het was een prachtige tijd. Trots op onze opgroeiende meiden. Opa en oma in de buurt. Immers Koudekerke was op loopafstand. Ook bezochten ze de jeugd bijbelstudie avonden in Souburg.  En waren we regelmatig op het strand te vinden. Uit die tijd heb ik nog een foto gevonden – ons gezinnetje in de voorjaarszon op het strand met een vroeg ijsje. De foto gemaakt door PZC fotograaf Ruben stond de volgende dag in de krant. De verhuis naar Vlissingen had uiteindelijk toch een gat in onze begroting geslagen.  En we misten bovendien in ons nieuwe huis de gezelligheid en comfort van onze houtkachel uit Goes… We dachten wel zonder te kunnen, maar na 1 winter zonder ”stoken”, besloten we toch de investering te doen. Tja, de installatie van een dubbelwandige (schoorsteen)pijp en Harrie Leenders kachel is niet gratis… Gelukkig kregen we dat jaar ook nog onverwachts een belastingmeevaller! We konden toch op vakantie naar Frankrijk. Zwager Mark had voor de Omega op maat een stevige dakkoffer gemaakt. Deze extra bergruimte was zeer welkom. Tenten, stoelen, campeerspullen … het paste net. Met deze robuuste koffer op het dak van de auto, zijn we nog heel wat jaren op en neer naar Frankrijk gereden. Sinds we in Vlissingen woonden, reden we nu voor het eerst weer naar Frankrijk. De afspraak was om de Loirestreek te verkennen. Helaas, regen-regen-regen. De derde dag besloten we op zoek naar de zon te gaan.  Ik kocht een krant – immers daar stond weersvoorspelling en weerkaart in.  We besloten om richting Bordeaux te rijden. Daar aangekomen…nog steeds regen. Tja, heel Frankrijk was bedekt met regenwolken , behalve een klein streepje blauwe lucht. De omgeving van Narbonne/Perpignan aan de Middellandse Zee. Alles was nat en we snakten naar de zon! We spraken met elkaar af : als we op de bonne vooi een hotel tegenkomen, waar we met 4 op 1 kamer mogen – dan slapen we 1 nacht in een hotel om ”op te drogen”! Bij Aude zagen we een splinternieuw hotel op de heuvel, vlakbij de afrit. De eigenaar (een Waal!) verwelkomde ons hartelijk. De grootste kamer werd ons aangeboden, en er met 4 in overnachten was geen enkel probleem. Bovendien trakteerde hij ons op een overheerlijke maaltijd. We waren zijn eerste gasten! De volgende morgen onder een strakblauwe lucht, reden we richting Middellandse Zee. De autoroute ”entre deux mers” bracht ons van de Côte Atlantique dwars door Frankrijk, naar de Méditerranée. Op goed geluk nam ik een afslag : Argelès sur Mer. En ja hoor, er was plaats op de lokale camping municipale, vlakbij het strand! We konden toen nog niet vermoeden, dat Argelès nog heel wat jaren onze favoriete vakantiebestemming zou worden. Wordt vervolgd.   Kapelle 14-4-2021